Eindhovense Tango

De dagen worden langer en dat is niet alleen prettig op de grond, maar ook als je wil vliegen: met een vliegveld vlakbij en wat langere daglichtperiodes neemt dat kans om na het werk even te vliegen ook toe. Zoals vandaag: het weer was goed, een toestel beschikbaar en voldoende uren daglicht om nog een vlucht te kunnen doen, inclusief eventueel een uitwijk mocht er iets op Eindhoven Airport gebeuren. Je weet maar nooit…

Na controle van het toestel koos ik snel het luchtruim. In de lucht was het zicht een stuk slechter dan op de grond, dus navigeren was een kwestie van erg goed opletten. Ik heb dan ook geen tijd gehad om foto’s te maken. Na een Tango departure vloog ik eerst richting Den Bosch. Rond Vught draaide ik in westelijke richting en vloog ik een koers richting de Efteling.

Bij de Efteling is het altijd extra goed opletten: het is een goed herkenningspunt vanuit de lucht, dus je zal niet het enige toestel zijn dat als draaipunt gebruikt. Maar de Efteling ligt ook deels in de militaire CTR van Gilze-Rijen: daar mag je niet zonder toestemming in en daar wordt ook streng op gecontroleerd.

De Efteling was slecht te zien door de verticale zichtbaarheid. Tijd om de koers terug naar punt Tango te leggen, voor een nadering naar Eindhoven. Een ander sportvliegtuig zat in het circuit touch en go’s te doen, dus het was even inpassen, maar de verkeersleiding was erg behulpzaam bij het gescheiden houden van het VFR verkeer.

In downwind was ik number 1; ik zag intussen onder me een Antonov richting de runway taxi-en. Ik draaide naar base en net op het moment dat ik de bocht uitrolde riep de toren op om downwind te verlengen. Dat werd een “negative” ; vanuit base terug naar downwind terwijl er ook een toestel achter me zat in downwind leek me niet zo’n slim plan.

Na bevestiging dat ik een full-stop zou maken werd ik cleared to land; er was inmiddels wat crosswind opgestoken, maar met een nette landing stond ik op het asfalt. De toren vroeg of ik versnel de runway kon verlaten: de volgende exit was echter een kilometer verder, dus met iets meer dan taxi-snelheid rolde ik over de baan richting de exit. Een seconde nadat ik de baan verlaten had kreeg de Antonov een cleared for take-off. Die had ondertussen z’n motoren goed warm kunnen draaien, dus de timing was perfect.

Weer 40 minuten op de klok, en een mooie vlucht in de boeken! De volgende keer dat ik op het vliegveld ben, is dat voor heel andere zaken: Stichting Hoogvliegers! Verslagen van vorige Hoogvliegersdagen vind je hier en hier.