Met een Cirrus langs New York

Als je voldoende ervaring -en geld- hebt, is een Cirrus een van de mooiere merken vliegtuigen die je kunt kopen. Supersnel, met een mooie ruime cockpit voorzien van alle toeters en bellen en voorzien van een parachute, die je kunt gebruiken als je in nood komt: het vliegtuig is dan wel afgeschreven, maar je overlevingskansen zijn aanzienlijk, zeker als het terrein een goede noodlanding erg lastig maakt.

Als je ergens bent, probeer je als piloot natuurlijk altijd te vliegen. Zo vloog ik vorig jaar in Las Vegas, en probeerde ik begin dit jaar een tour in Schotland te maken. Deze maand was ik in New York, dus dat vroeg om een vlucht! Ik koos voor Westchester Airport, een relatief klein vliegveld ten noorden van New York, waar ze Cirrus toestellen en instructeurs beschikbaar hadden.

De stad New York (of beter, Manhattan), heeft 3 grote vliegvelden om zich heen liggen, plus een enorme vloot aan helikopter vluchten die zowel zakenmensen als toeristen bedienen. Uiteraard wilde ik ook graag langs New York vliegen, dus de instructie begon met een uitgebreide uitleg van New York airspace. Dat bleek allemaal wel mee te vallen (als je Belgie en Nederland gewend bent), al wissel je wel ongeveer elke 2-3 minuten van frequentie. Verder moet je goed op de hoogte letten, de mogelijke hoogtes veranderen nogal per stuk, dus die voorbereiding was zeker nodig. De route was grofweg de Hudson corridor in, dan vanuit het Statue of Liberty dalen naar 500 voet en onder de TMA van John F Kennedy Airport door, en via Long Island terug naar Westchester Airport.

Daarna volgde een grondige inspectie van het vliegtuig zelf, met flink wat uitleg over alle systemen. Een groot verschil is de stuurinrichting: ik ben gewend om te vliegen met een yoke, die als een stuur voor je zit. In de Cirrus zit het stuur aan de zijkant. Het toestel zelf heeft geen trimvlakken, maar je kunt toch de druk van het stuur afhalen met wat bedieningsknopjes op het toestel, zodat je in ieder geval soepel kunt bewegen.

Na alle checks was het klaar voor de start: ATIS uitluisteren, toestemming vragen voor vertrek met onze intenties en richting de startbaan. Taxi-en met de Cirrus is sowieso even wennen: sturen gaat door middel van links en rechts op het juiste moment remmen. De eerste 100 meter slingerden we nog een beetje, maar ik kreeg het snel onder de knie. Dit vliegveld heeft veel lokale vluchten en veel GA verkeer (de zakenjets voor mensen die in New York moeten zijn), dus het duurde een aantal minuten voordat we de startbaan op mochten. Na precies 1 minuut wake turbulence spacing mochten we weg en al snel hingen we in het luchtruim.

Op 2000 voet zag je New York al meteen snel liggen, dus navigatie was een eitje. Met ruim 150 knopen (bijna 300 kilometer per uur) vlogen we op New York af, intussen driftig communiceren met alle verkeersleiders.

Ik was natuurlijk wel gewend aan het feit dat “in vogelvlucht” vliegen een enorme snelheidswinst oplevert, maar het verschil tussen 100 knopen (dat ik normaal vlieg) en de 150 knopen die de Cirrus met gemak haalt was erg indrukwekkend. Manhattan kwam snel in zicht. Ondertussen was het goed uitkijken voor ander verkeer, dat zich soms -tegen alle regels in- niet aangemeld had op de frequentie. Dus regelmatig moesten we van hoogte veranderen om voldoende separatie te houden.

Met de snelheden die we maakten vloog Manhattan voorbij -dat is dan weer het voordeel van een helikopter- , dus Central Park, Midtown -met het Chrysler building en het Empire State Building- en downtown waren snel voorbij. Gelukkig hebben we de foto’s nog…


Bij downtown aangekomen vroegen we toestemming voor wat orbits rondom het Statue of Liberty. Het was erg druk, maar alle lof voor de verkeersleiding rondom New York: na het kiezen van een andere hoogte (1500 voet) en wat trager vliegen kregen we toestemming voor 2 rondjes. Niet verkeerd om op zo’n manier het vrijheidsbeeld eens te bekijken: het ultieme gevoel van vrijheid!

Na deze mooie ervaring zetten we koers richting Long Island. Om hier te komen moet je onder de TMA van JFK door, op 500 voet of lager. Je vliegt dan onder de landende vliegtuigen door, zeer mooi, maar ook erg laag, dus vlogen we vlak langs de kust om bij een eventuele motorstoring nog op het strand te kunnen landen. We scheerden langs Coney Island, met een van de oudste achtbanen ter wereld.

Dat we laag vlogen (om maar zeker niet in de TMA te komen) bleek wel op het moment dat we een bocht maakten; die schuimkoppen lijken toch vervaarlijk dichtbij…

Langzaam maar zeker (en langzaam is relatief met 150 knopen…) vlogen we terug naar Westchester Airport. We namen afscheid van het geweldige zicht van de stad New York.

De hele vlucht was al flink “bumpy”, maar boven land op de terugweg naar het noorden werd het pas echt turbulent; het was even flink aan de bak om het toestel netjes en horizontaal op koers en hoogte te houden. Bij Westchester Airport aangekomen was de wind flink aangewakkerd. De ATC vroeg of we een andere runway wilden zodat we wat minder crosswind hadden, maar alles was binnen de limieten en we besloten de normale runway te nemen; dat hielp de luchtverkeersleiding weer om al het verkeer zo snel mogelijk op de grond te krijgen, maar wel super dat ze meedachten.

We kregen een direct to base, om zo een Cessna Citation nog voor te zijn, en met een flinke crosswind landing zette ik de Cirrus redelijk netjes op de grond, al was het afvangen wellicht wat weinig; door de sidestick gecombineerd met een laagdekker is dat gevoel nog wat minder, maar toch niet slecht voor een eerste vlucht op zo’n complex toestel.

Een hele ervaring rijker, en ook een goede instructie in het vliegen van de Hudson corridor. Als ik nog een keer met een instructeur vlieg, dan kan ik die Hudson corridor daarna alleen aan. Al helpen die extra paar ogen natuurlijk wel in het spotten van het verkeer en het helpen ontcijferen van de supersnelle instructies van de controllers van New York: een van de meest hectische vlieggebieden van de wereld.

De film van de vlucht volgt in een losse posting. Nog meer beelden van New York en omgeving! Je kunt ook op de foto’s klikken voor een betere weergave van de foto’s.

6 reacties

  1. Helemaal niet verkeerd,ziet er gaaf uit!
    Mooie cockpit die cirrus, wel iets anders dan de DKF ;-)

    Grtz

    Rob

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *