Een uitvallende motor komt nooit gelegen, maar tijdens take-off is het het meest gevaarlijk: weinig hoogte, lage snelheid en waarschijnlijk ook weinig landingsplaats (de startbaan ligt achter je). De procedure die je aangeleerd wordt tijdens je opleiding en die je bij de take-off briefing voor jezelf herhaalt is: best glide speed and land straight ahead. Kleine correcties naar links en rechts zijn toegestaan. Wat je nooit moet proberen is 180 graden draaien naar het vliegveld; je hebt te weinig hoogte om die draai te maken en de kans om in een spin terecht te komen is groot.
Er zijn theoretische rekenmodellen die claimen dat het toch haalbaar is. Tijdens mijn opleiding en de gesimuleerde noodlandingen heb ik eens ervaren hoeveel hoogte je verliest in zo’n bocht; dat is behoorlijk veel. Tel daarbij de extra stress vanwege de grond die dicht bij is en het feit dat je daardoor ook niet perfect je best glide speed aanhoudt, is een stal of spin bijna onontkoombaar.
Wat er kan gebeuren als je toch probeert terug te keren zie je in bijgaande film. Let op: het kan als schokkend ervaren worden, de beelden zijn behoorlijk duidelijk.
Een engine failure net na het opstijgen is nooit gunstig en is de grootste nachtmerrie die je als piloot kunt hebben. Een goed onderhouden toestel en een goede controle vooraf en tijdens de run-up is alleen al daarom essentieel. En breek je start af als je twijfelt over hoe de motor loopt. Vliegen moet leuk blijven, neem geen enkel risico.
in zo’n hokkie heeft mijn vader op de RLS leren vliegen; daarna veel uren gemaakt op de DC9, A310, 747-2/300 en als laatste de 747-400. Nu is hij met pensioen.