Zoals al zovaak de afgelopen weken trok ik ook vandaag naar het vliegveld, voor een korte vlucht om mijn vliegskills wat bij te houden. Lange vluchten zijn op dit moment lastig te plannen, dus veel verder dan het rondje om de toren kom je vaak niet. Maar ook die vluchten zijn leuk, natuurlijk.
De afgelopen weken vertrek ik vaak al niet eens naar het vliegveld (slecht weer, sneeuw). Een aantal keer bleek de baan nog niet vrij van sneeuw, of bleek de taxibaan nog niet sneeuwvrij genoeg. Lastig en frustrerend, maar veiligheid voor alles natuurlijk. Vandaag zag het er echter beter uit: het klaarde ineens flink op, zichtbaarheid ging naar 8 kilometer en de wolkenbasis zat op 15.000 voet. Een telefoontje naar de toren: taxibaan en runway vrij. Op naar het vliegveld!
Icing is echter een zeer lastig iets, en een geduchte vijand. Vliegcollega Ben schreef hier begin een jaar geleden al een goed artikel over. En terwijl ik langs de startbaan van het vliegveld reed, kreeg ik op mijn voorruit al wat beginselen van rijp. Heel licht, maar toch.
Op de vliegclub aangekomen had ik overleg met de ervaren rotten die er waren. En zij bevestigden mijn angst: in theorie zou het vliegen wel moeten kunnen, maar de kans op ijsvorming was wel redelijk groot. De METAR gaf ook nog steeds “BR” aan: mist. Daar zag je met het blote oog niets van, maar de vraag was op welke hoogte het vochtig genoeg zou zijn om wel kleine ijsvorming te krijgen.
Vliegen doe je met alle voorzichtigheid: je wil geen onderdeel worden van een nieuwsartikel en statistiek. Met dank aan de inzichten van de ervaren piloten besloot ik dus om toch maar niet te gaan vliegen. Hoe graag je ook wil vliegen: veiligheid staat voorop. Een beetje frustrerend is het wel, want vliegen boven een besneeuwd landschap is een enorm mooie ervaring.
De komende week staan nog een aantal vluchtmoment gepland, maar met het aanstormende weer, geef ik het weinig kans om nog een vlucht in 2010 in het logboek te zetten. Jammer, maar we hopen op beter weer in 2011 !.