Hasselt, Beek, Luik

Ik had al een hele tijd een vlucht beloofd aan een familielid. Drukke agenda’s zorgden voor uitstel. Dat werd dus ruim vooraf een datum prikken en dan maar hopen op mooi weer. En gelukkig was het vandaag voldoende mooi weer. Wolken op een paar duizend voet, zicht meer dan 10 kilometer, dus niets stond in de weg om een mooie tour te doen.

Het luchtruim boven Limburg is drukbezet, met Luik, Beek, Geilenkirchen en Weeze allemaal vlak bij elkaar. Het is dus verplicht om een vluchtplan ruim vooraf in te dienen. Voor mijn vlucht was dat sowieso verplicht, aangezien ik vanuit Belgie startte: zodra je de FIR grens overschrijdt, moet je een vluchtplan indienen.

Met een volle Cessna 172 vertrokken we. Geholpen door een zeer krachtige motor waren we snel los en kon ik contact opnemen met Brussel Info om het vluchtplan te activeren. Vanwege een airshow in Sanicole was het erg druk op de frequentie, dus het was even lastig om erdoor te komen.

Vliegen is vooruit denken: toen ik eenmaal mijn verhaal bij Brussel Info vergat ik meteen toestemming te vragen om te switchen naar Beek Tower: de grens kwam na 7 minuten al aardig in de buurt. Dus moest ik een aantal 360’s draaien voordat ik toestemming kreeg om Beek Tower te contacteren. ATIS uitluisteren en Beek Tower gaf meteen toestemming voor mijn hele route dwars door hun CTR heen. Het was blijkbaar rustig.

Op de route door de CTR kwamen we boven het huis van het familielid: “Request orbit overhead” en rondjes draaien. We zagen de rest van de familie buiten staan zwaaien en na een paar minuten vloog ik verder: niet elke passagier was even goed gewend aan de ‘draaimolen’.

De volgende bestemming was de LNO (Olno) VOR, ten zuid-oosten van Luik; ondertussen vroeg ik aan de luchtverkeersleiding van Luik of ik een low pass over het vliegveld mocht doen: altijd goed om grote luchthavens in de buurt regelmatig te bezoeken: je weet nooit of je er naartoe moet uitwijken.

In de aanvliegroute naar Luik moest ik een aantal 360’s draaien en uiteindelijk ook mijn downwind flink extenden voor ander verkeer. Na een mooie low-pass vertrok ik weer richting het noorden, terug naar Hasselt.

In Hasselt was weinig activiteit: ik was de enige in het circuit. Downwind, base en op naar final. In final zat ik wat hoog – wellicht veroorzaakt door het visuele effect van de grote en brede runway in Luik – waardoor ik uiteindelijk ook mijn afronding te hoog inzette. De stallwarning kwam mooi op tijd, maar omdat ik nog een meter te hoog boven het grasveld zat, was de landing niet een van de mooiste in mijn carriere. Gelukkig is gras vergeeflijk: de passagiers hadden niets gemerkt. Voor mezelf wel food for thought!

De foto’s volgen nog, het was weer een mooie, rustige vlucht. Voor de passagiers een geweldige ervaring en voor mij ook weer leerzaam: ATIS uitluisteren, snel tussen verschillende frequenties switchen, 2 stappen vooruit denken en het herstellen van je visuele beeld om ook die landing netjes af te ronden.