Het zat er al een paar lessen in de pijplijn: de eerste solo vlucht. Nu alle papieren (medische keuring e.d.) binnen waren, mocht ik ook daadwerkelijk mijn eerste solo vlucht doen. Bij aankomst het vliegtuig uit de hangar gehaald, alle checks gedaan, brandstof was bijna leeg. Er was mij ten strengste verboden om zonder instructeur te taxi-en, dus rustig gewacht tot de instructeur er was. Met zijn toestemming zelf getaxi-d naar de tankplaats, terwijl hij nog genoot van een drankje. Daarna met instructeur de lucht in voor circuit training.Na een aantal circuits met de instructeur kwam vanuit de toren de melding dat de landing runway gewijzigd werd van 27 naar 09 ; de wind was gedraaid.  We waren op dat moment in downwind, dus dat werd een 180 draai. Controls aan de instructeur en hij maakte een mooie scherpe bank om het circuit maar niet te verlaten. Kwestie van een paar G-krachten ;-) . Aangezien het circuit meestal op 27 gevlogen werd, werd er eerst nog een aantal circuits gedraaid op 09, zodat ik de juiste herkenningspunten had.  Na nog een circuit met volledige RT volledig zelf afgehandeld te hebben, was het full stop, instructeur eruit en na het bemoedigende “have a nice flight!”, werd de deur dichtgedaan.  En dan sta je er alleen voor. Dus taxi naar runway 09, ‘ready for departure’ en go. Take-off ging goed en ondanks de crosswind kon ik netjes in lijn met het vliegveld blijven. Circuit hoogte en toen zat ik al in downwind : “reporting begin of lefthand downwind rwy 09″. Alle checks uitgevoerd, hopelijk niets vergeten en via base op final uitgekomen. Ik kwam qua hoogte en positie goed uit, iets dat me niet altijd even goed lukte (maar wel altijd correct en tijdig kon corrigeren) en dan de landing… Gelukkig heb je dit al zo vaak gedaan (zit op ongeveer 50 landingen) dat je niet nadenkt, en op de automaat het vliegtuig aan de grond zet. Full stop.”gefeliciteerd” klonk het over de radio. Ik had een goede landing gemaakt. “nog een keer?”. Natuurlijk! Dus hup weer naar rwy 09, go en naar downwind. In downwind maakt een ander vliegtuig op circuit hoogte een field crossing, en kwam daarbij ook door downwind heen. Wederom het motto: niet vertrouwen dat de rest ook het circuit vliegt: altijd blijven kijken! Het vliegtuig had ook nog eens een kapotte radio, dus dat was lastig communiceren. Doordat ik het andere vliegtuig iets teveel in de gaten hield, was ik stiekem al een paar honderd voet gedaald en kwam ik dus wat laag uit op m’n final. Pas op het laatste moment derde stand flap en wederom het vliegtuig op de grond: minder goed dan de eerste keer, maar nog steeds niet slecht. Daarna was het echt gedaan (inmiddels ook al 1.5 uur aan het vliegen), dus de kist geparkeerd en de felicitaties in ontvangst genomen. Mijn logboek heeft nu de eerste 20 | minuten met 2 landingen als “pilot in command” erin staan.Een schitterende ervaring; ik had verwacht zenuwachtiger te zijn, maar door de taxi naar de tankplaats en  daarna de goede begeleiding in de lucht van de instructeur viel het allemaal reuze mee.  De glimlach door deze ervaring is in ieder geval de komende uren niet van m’n gezicht te meppen. Â