Al weken zit het niet mee: of het weer is slecht, of ik heb zelf geen tijd om te vliegen. Mijn laatste vlucht was dus inmiddels al 6 weken geleden: de handjes waren al een tijdje aan het trillen. Met het herfstweer dat Nederland en Belgie aandoet is het weer lastig te voorspellen. Maar vanmiddag klaarde het in Eindhoven ineens op: de wolkenbasis schoot naar 3000 voet en de wind bleef ook rustig. Op naar het vliegveld!
Door de wintertijd wordt het al vroeg donker, dus een langere vlucht zat er niet echt in: stel dat je uit moet wijken naar een ander vliegveld, dan wil je daar ook nog wel in het licht aankomen. Ik besloot naar Den Bosch te vliegen, dat op slechts een paar minuten vliegen buiten de CTR van Eindhoven ligt.
Na het indienen van het vluchtplan, het van binnen en buiten controleren van het vliegtuig kon ik starten. Eindhoven is een gecontroleerd (militair) veld, waar procedures erg strikt gevolgd worden. Mijn radio communicatie was inmiddels wat roestiger, dus alle zinnen kwamen er voor 90 % goed uit. Dat moet de volgende keer wel beter.
De Taxi-clearance werd gevolgd door de take-off clearance. Gas erop en na korte tijd kwam ik op rotatie snelheid: in de lucht met die voetjes. Ik vloog een Whiskey-departure. Dat betekent niet dat je dronken vliegt, maar dat je naar punt Whiskey vliegt, dat in het westen van Eindhoven CTR ligt. Vanuit daar zette ik koers naar Oisterwijk.
Bij Oisterwijk aangekomen zag je Tilburg en het duingebied daar mooi liggen. Maar de bestemming was Den Bosch en dus zette ik koers naar het provinciehuis van Den Bosch, dat je al van ver zag liggen.
Als je vliegt gaat alles snel; ik had de wind in de rug en met een grondsnelheid van 120 knopen (dat is 222 kilometer per uur) stormde ik op Den Bosch af. Ik draaide om het provinciehuis heen om mijn weg terug naar Eindhoven in te zetten.
Dat ging natuurlijk wat trager: de wind zat nu tegen, en mijn grondsnelheid zakte terug naar 80, maar dat gaf me wel voldoende tijd om me te orienteren en op de juiste manier punt Tango aan te vliegen.
Na Tango, Oscar en Hotel zat ik alweer in downwind; als je zo’n grote baan naast je ziet liggen is het weer even beseffen dat het lijkt alsof je heel dicht bij de landingsbaan vliegt. Dus voldoende afstand houden. Ik draaide op tijd naar base, maar net wat te laat naar final, dus met een kleine overshoot correctie kwam ik netjes en met de juiste snelheid op final.
De approach was perfect op snelheid en met een mooie daalhoek, dus ik zou precies op de threshold gaan landen. Helaas was de afronding net iets te vroeg dus vloog ik een paar meter verder door, maar met een zachte landing kon ik met een tevreden gevoel -en verlost van m’n trillende handjes!- het vliegtuig terug taxien en opbergen voor de nacht. Slechts 46 minuten gevlogen, maar ook korte vluchten zijn erg leuk om te doen!