Refresher training in Eindhoven

De vliegclub in Eindhoven heeft, net als alle andere vliegclubs in Nederland en Belgie, veiligheid hoog in het vaandel staan. Zo zijn er duidelijke procedures afgesproken, en is er een meldpunt waar je situaties die veiliger kunnen of beter afgehandeld hadden kunnen worden.

De instructeurs van de vliegclub organiseerden vandaag een refresher-dag; voor wie interesse had, was er de mogelijkheid om een vliegles om alle noodprocedures weer eens aan te scherpen; ook de theorie werd weer herhaald. De belangstelling was groot; en ik kon een plekje ‘s ochtends bemachtigen om een praktijkles te volgen.

Vorige week had ik zelf al noodlandingen geoefend, dus dat was deze les wat minder van belang. Met de instructeur besprak ik een aantal activiteiten: approach to stall, slips (om snel maar gecontroleerd hoogte te verliezen in final in noodsituaties), voorzorglandingen, flapless landingen en de lokale no-comms procedure.

De controle van het vliegtuig deden we in het comfort van de hanger; buiten was een gure wind, die redelijk cross op de baan stond; bij de landingen zouden we ook nog netjes de crosswind landing kunnen oefenen.

Na runup en takeoff kozen we een Zulu departure, dit is richting het zuiden, en een route die ik niet zo vaak vlieg. En dat was te merken, in combinatie met een volledig wit landschap waren de Visual Reporting Points moeilijk te herkennen. Met hulp van de instructeur vond ik ze uiteindelijk wel en na een minuut of 10 waren we bij Zulu, de CTR uit.

Ten zuid-westen van Eindhoven is er een Special Rule Zone, dus om boven de 1500 voet te komen was toestemming van DutchMil nodig; we kregen toestemming om naar 2000 voet te klimmen. Helaas zaten daar de eerste plukjes wolk al, dus uiteindelijk aflevelen op 1900 voet. Tijd voor de eerste oefening; approach to stall.

Ik had stall oefeningen al bijna 2 jaar niet meer gedaan; na het tragische ongeval van Jos en Kris in 2011 was ik daar te terughoudend in geworden. Dus verstandig om dat nu eindelijk weer eens te oefenen: flaps naar 30 graden, snelheid er langzaam uit terwijl je hoogte houdt, en zodra de stallwarning klinkt vol gas en neus naar beneden om weer lift te krijgen. Dit ging redelijk goed, ik vergat alleen de carb-heater weer “cold” te zetten. Bij de tweede poging ging dat al beter en verloor ik ook geen hoogte meer, prima opgevangen!

We vlogen door richting Tilburg en Oisterwijk; boven de Beekse Bergen deden we tweemaal een slip oefening; vol voeten erin, dan met de rolroeren zorgen dat je je koers houdt en neus naar beneden om te compenseren voor het verlies in snelheid. Beide oefeningen gingen prima, al mag ik nog iets meer resoluut het voetenstuur bedienen, om echt goed hoogte eruit te halen.

We kwamen in de buurt van punt Whiskey, en meldden ons voor een Whiskey-arrival. Die werd toegestaan, tijd voor de no-comm procedure. Dit hadden we vooraf met de toren doorgesproken: we zouden op de radio melden dat we een radio probleem hadden. Normaliter zet je de transponder dan op 7600, maar dat deden we niet. De radio lieten we ook opstaan, puur als backup mochten we de oefening om wat voor reden dan ook moeten afbreken.

Deel van de procedure is om te zakken naar 500 voet: onder het vertrekkend en inkomend verkeer en onder circuit hoogte. Je kruist daarbij wel de 1000 voet, wat vertrekkend verkeer is, dus dat is even goed opletten.

Op 500 voet vloog ik door naar het punt waar je rondjes moet draaien. Vervolgens draai je daar rondjes op 500 voet, en hou je de toren goed in de gaten; zij geven op een gegeven moment een groen signaal; dat is het teken dat je mag landen.

Na een rondje of 3 kwam dat teken, het was moeilijk zichtbaar, maar we konden door; op final deed onze radio het weer, en vroegen we om een voorzorgslanding: dan vlieg je laag (250 voet boven de grond in ons geval) over het gekozen landingspunt heen om te kijken of er geen obstakels zijn en bepaal je je touchdown punt. Omdat we de runway als punt hadden, waren er natuurlijk geen obstakels te verwachten, maar toch even goed kijken: geen obstakels.

Weer klimmen en in het normale circuit op 800 voet. Daar bleken -als oefening- de flaps het niet te doen. Dus flapless landing; die had ik vorige week ook geoefend, maar meer oefening kan geen kwaad. Er stond ook nog een gusting crosswind, dus een interessante combinatie om te oefenen.

Omdat ik de vorige approach op 500 voet startte, was mijn beeld nu wat scheef, dus ik kwam laag binnen, iets voor het gewenste touchdown punt (halverwege de baan van 3 kilometer lengte) zette ik de wielen aan de grond. Door de hogere snelheid kon ik de normale “vacate at charlie” niet redden, dus even door naar Bravo en terug naar de vliegclub.

Van de instructeur kreeg ik nog de laatste tips mee, maar eigenlijk was alles prima; het kan altijd preciezer en netter.

Leuk om zo’n dag weer te oefenen en te leren van een instructeur. Goed voornemen voor dit jaar om dit om de paar maanden te doen: a good pilot is always learning! Vanwege het intensieve vliegen was er helaas geen tijd voor foto’s in de lucht.