Lunchen in Koblenz

Posted by Ralf on april 10th, 2011 filed in Vluchtverslagen

Vandaag stond een lange vliegdag op het programma; ik kon een vliegtuig reserveren voor de hele dag, en met de langere dagen die er nu zijn dat biedt mogelijkheden om buiten het rondje om de kerk te gaan. Het initiele plan was Le Touquet aan de Franse kust. Een vlucht van zo’n 2 uur enkele reis. Als alternatief had ik Koblenz in de planning zitten, dat is een stuk korter vliegen, maar qua uitzicht wel een stuk interessanter voor onderweg.

Mijn co-piloot voor deze vlucht belde op het laatste moment af, maar 2 vrienden offerden zich op om mee in Koblenz te gaan lunchen: elke piloot hoor je over de geweldige Griek die daar op het vliegveld zit. Nu vindt een piloot AVGAS al lekker ruiken, dus op zich zegt het niet zoveel, maar dat gingen we dan maar eens onderzoeken.

Het toestel dat ik gereserveerd had heeft 4 stoelen, maar ook long-range tanks, dus je moet een goede afweging maken tussen aantal passagiers en brandstof. Omdat we met z’n drie-en waren in plaats van 2, kon ik niet met volle tanks weg, maar met ruim 4 uur brandstof in de vleugels moet de vlucht naar Koblenz makkelijk lukken, inclusief alle uitwijk en onvoorziene omstandigheden.

In Hasselt was men al druk bezig met zweefvliegen, maar we vonden een gaatje en even later hingen we lekker in de lucht. Het zicht was vrijwel perfect. Brussels Information was al lekker druk en kwam niet verder dan “Lots of VFR flying in the whole region” qua traffic information. Gelukkig biedt de PCAS een extra set ogen en de passagiers deden ook enthousiast mee in het plane-spotting.

Op Langen Info was het iets minder druk, maar er denderde toch een imposante hoeveelheid vliegtuigen op Koblenz af; we waren niet de enige met het idee om te gaan lunchen. Na een uurtje vliegen waren we bij Koblenz; runway 06 in use, number 2 in the circuit. Ik had m’n voorganger goed in het zicht.

Runway 06 biedt de mooiste approach, je vliegt over de Moesel richting het veld. Het is ook een lastige aanvliegroute, omdat de approach schuin gemaakt moet worden om de huizen onder je te ontlasten qua geluidshinder. Hierdoor was het lastig inschatten waar mijn voorganger zich precies bevond. Op final aangekomen zat nummer 3 ook al in final. De toren verzocht nummer 1 voor een long landing, zodat ik er achteraan kon.

Die long landing ging goed, maar ik zat uiteindelijk voor m’n gevoel toch net te dicht erop. En dat bleek ook: terwijl ik over de treshold vloog, was nummer 1 nog niet van de baan. In de praktijk komt dat dan wel goed, maar geen risico: go-around! Dat gaf de nummer 3 achter mij wat meer ruimte om zijn kunstje te doen.

Terug het circuit in, en bij de volgende approach had ik meer ruimte en met een nette landing werd ik welkom in Koblenz geheten. Even afrekenen op de toren (12.50 EUR) en smakelijk eten! En als service was het vliegplan ook al netjes afgemeld.

Tijdens de lunch werden we getrakteerd op zwevers die gelaunched werden met een kabel en een enorme stoet aan de meest exotische vliegtuigen en helikopters. Een ware lust voor het vliegtuig-oog. En de lunch was niet slecht, ook niet volgens de passagiers zonder AVGAS-afwijking…

Na deze uitgebreide lunch werd het langzaam tijd voor de terugvlucht: vluchtplan indienen, controle van het toestel (met name op het brandstof verbruik) en gaan met die kist. Tussen de dorpjes door manouvreren, hoogte winnen en een rechte lijn richting Belgie. De frequentie was inmiddels een stuk drukker geworden, maar Langen info hield het allemaal goed onder controle. We werden netjes en zonder te vragen van frequentie naar frequentie gezet. Super!

Bij Belgie aangekomen was het terug naar Brussel Info, waar het inmiddels een ware mad-house was. Met de vinger op de knop om bij elk moment stilte in te breken, maar er was geen doorkomen aan. 1 Keer kreeg ik mijn call-sign nog over de radio, maar zonder antwoord. Brussel Info kon ook niets waarschuwen, dus gaf alleen algemene melding van drukke gebieden.

Ik glipte tussen de CTR van Luik en Maastricht richting Hasselt. Het zweven was nog in volle gang, maar iedereen hield zich netjes aan de procedures en de juiste RT calls, dus invoegen in het circuit ging zonder problemen. Het oefenen vrijdag had geholpen, want met een stabiele approach zette ik het toestel netjes op het veld. Na het papierwerk stond een mooie vliegdag weer in de boeken!

(Met dank aan de passagiers voor de vele foto’s. Klik op de foto’s voor een grotere versie met meer details)