Ontwaak uit winterslaap

Zo, die laatste vlucht was even geleden. 4 maanden en 3 dagen om precies te zijn. Slecht weer, drukte, maar vooral nog een verminderde motivatie om weer dat vliegtuig in te stappen waren hier debet aan. Dat kon zo niet langer, dus na wat getwijfel en goede gesprekken links en rechts kon ik het mooie weer van de afgelopen dagen niet langer negeren. Kist geboekt, instructeur erbij; want na 4 maanden niet vliegen is dat wel wijsheid. En bovendien, ruim buiten de clubregel van minimaal 1 x per 2 maanden vliegen. Op naar het vliegveld!

Doel van vandaag was vooral gewoon vliegen, maar ook het oefenen van diverse soorten landingen. Mijn instructeur van dienst vond het wel een goed idee om noodlandingen te oefenen. In eerste instantie wekte dat wat weerstand op; maar eigenlijk had hij gelijk; de laatste keer dat ik een noodlanding had gedaan was op de kop af 8 maanden geleden. Toen wel voor het echt, niet als oefening…

Na take-off was het richting Tango en daarna koers naar Oisterwijk op 1500 voet. Net voor Oisterwijk ging het gas eraf: simulated engine failure. Het viel me op dat de Cessna 172 heerlijk rustig hoogte verloor, het was eigenlijk gewoon lekker vliegen terwijl ik een veld uitkoos en de aanvalsroute bedacht. Ik kwam goed uit, al had ik beter pas later naar 10 graden flaps kunnen gaan.

Dus vol gas en weer terug naar 1500 voet. Dit keer naar een plek met wat minder duidelijke keuzes voor een veld. Weer gas eraf, best glide speed en dan een veld uitzoeken. Het enige geschikte veld was er eentje met crosswind, maar beter iets dan niets, dus dat werd ’em. Ook deze oefen-noodlanding ging goed.

Weer terug naar 1500 voet, en koers terug naar Tango om een aantal landingen op het veld te oefenen. Het voordeel van Eindhoven is dat het 3000 meter baan is, dus we vroegen of we in 1 run meerdere touch & go’s mochten maken; lekker effectief! Dat was geen probleem. De eerste set van 3 waren normale landingen. Die gingen aardig.

Daarna weer terug downwind in, om de volgende serie landingen te maken, nu flapless. Dat was echt al jaren geleden dat ik die gedaan had. Met nog wat extra tips van de instructeur om de laatste meters wat stabieler te krijgen gingen die ook redelijk prima. Je merkt de roest wel na 4 maanden.

Daarna nog een laatste circuit, met een glide-in vanuit halverwegen downwind; dus gas er weer af en meteen indraaien naar de baan. Die landing ging prima, al is het met nog 1500 meter baan voor je ook relatief makkelijk als je eenmaal final bent; je hoeft niet echt meer te mikken op een bepaald punt.

En daarmee was -eindelijk- de eerste vlucht voor 2018 in de boeken. Nu zaak om door te pakken en regelmatig te blijven vliegen, zodat er geen twijfel meer ontstaat dat dit een van de betere manieren is om je tijd door te brengen.