Over werken

Vliegen geeft je niet alleen een gevoel van vrijheid, maar geeft ook vrijheid; ondanks vele regels en soms lastige luchtruimindelingen in Nederland en Belgie, kun je redelijk doen en laten wat je wil; soms moet je het alleen even vragen. Het mooie aan vliegen voor mij is ook dat het je hoofd helemaal leegt maakt: er is geen moment om over iets anders na te denken als je druk bezig bent met het vliegen, dus je kunt de dag/week/moment helemaal afsluiten.

Het was alweer even geleden dat ik gevlogen had en ook gevlogen had vanuit Eindhoven. Sinds kort werk ik relatief dicht bij het vliegveld van Eindhoven, dus ideaal om na het werk eens even te ontspannen. Normaliter neem ik de route naar het noorden, maar dit keer zou ik vertrekroute Zulu naar het zuiden toe pakken; die kun je niet altijd vliegen door aanwezigheid van zwevers, dus ideaal om weer eens een keer te oefenen. Op naar het vliegveld!

Ruim op tijd was het toestel terug van de vorige vlucht, en na een korte inspectie kon ik het ruime luchtruim kiezen. In plaats van rechtsaf naar het noorden dit keer linksaf richting punt Mike; de McDonalds in Veldhoven. Het was even speuren omdat je een grote paal verwacht, maar vanaf 200 meter hoogte is die paal niet zo groot meer…

Eindhoven lag mooi voor me, met het Evoluon dichtbij en het Philips stadion wat verder weg. De skyline is geen New York, maar wordt steeds mooier.

Na punt Mike kwam de rest van de route aan bod; dat bracht mij ook vlak langs mijn nieuwe werkgever en mijn oude werkplek.

Bij punt Zulu aangekomen nam ik afscheid van Eindhoven Tower, en luisterde DutchMil uit. De TMA van Eindhoven begint ten zuidwesten van Eindhoven al op 1500 voet, dus ik besloot rond de 1200 voet te gaan vliegen; dat betekende wel dat je minder uitwijkmogelijkheden hebt in geval van een motorstoring, dus ik besloot als oefening om in de continue routine (check waar je bent, check voor andere vliegtuigen, etc) ook in te bouwen om te scannen voor mogelijke velden om te landen mocht de motor uitvallen. Dat viel nog niet mee, want grote stukken waren bebost en bebouwd. Dus een beetje slingeren in plaats van een rechte lijn om altijd in de buurt van een goed veld te blijven.

Na een minuut of 10 kwam ik bij punt Whiskey aan; het was wat meer bewolkt aan het worden in die hoek, dus prima moment om vanuit daar naar het vliegveld te vliegen in plaats van langer door te vliegen.

Er was niemand anders op de frequentie, dus ik krijg al meteen de klaring van de toren om naar downwind te vliegen. Daar was ik “number 1” en met een zachte landing (met eigenlijk een paar knopen meer snelheid dan nodig) sloot ik een mooi avondje vliegen af; ook zo’n korte vlucht is heerlijk om je hoofd helemaal leeg te maken na een dag hard werken!