Bezoek aan Aviodrome

Sinds afgelopen vrijdag is het Aviodrome, ons nationaal luchthaven museum, gesloten, na een aantal weken regelmatig in het nieuws geweest te zijn vanwege de slechte financiele staat. Ik was al eens eerder -zakelijk- in het Aviodrome geweest, maar had toen niet echt de tijd gehad om goed te kijken. Tijd om dat eens te doen, een paar weken geleden toog ik dus naar het Aviodrome in Lelystad. Het weer was slecht, dus helaas met de auto…

Na het betalen van de toegangsprijs (die aan de hoge kant is), werd me vriendelijk en met veel passie uitgelegd hoe het museum in elkaar zit; je moet eerst door een tijdmachine en daarna kun je de ontwikkeling van de luchtvaart volgen. Na een aantal minuten wachten op de tijdmachine kregen de bezoekers een slechte film te zien over de historie van de luchtvaart. Daarna mochten we het museum in.

De opzet van het museum is chronologisch; je begint bij de meest oude toestellen, en zo loop je langzaam maar zeker naar de ‘jet age’. Op zich is er met die opzet niet zoveel mis, maar het maakt het allemaal wat minder tastbaar. Vragen als : “maar hoe komt het eigenlijk dat een vliegtuig vliegt? ” worden niet duidelijk beantwoord. Dat ging in Schotland een stuk beter.

Bij veel vliegtuigen zie je vrijwilligers, die op zich enthousiast vertellen over waar ze mee bezig zijn: vaak zijn ze oude toestellen aan het restaureren of aan het nabouwen. Op een gegeven moment bekroop me wel het gevoel dat het museum voor hen een speeltuin was, en dat de bezoekers een noodzakelijk kwaad zijn om hun hobby te financieren.

Buiten staan ook een aantal toestellen, maar daar is verder niet zoveel aan te zien. Ik kon wel nog mee naar Hangar 2, waar een medewerker van het Aviodrome een standaard verhaaltje afstak over de vliegtuigen. Maar ook hier werd je weer door hekken op flinke afstand van de toestellen gehouden; dat is toch wel erg jammer: zo krijg je mensen natuurlijk niet enthousiast voor de luchtvaart in het algemeen en het Aviodrome specifiek. De kennis was soms ook beperkt: zo kon je voor 1500 EUR per uur met een straaljager meevliegen, maar dit was alleen voor mensen met een vliegbrevet; een bezoeker vroeg of dit ook met PPL kon; de medewerker had geen idee wat hij met PPL bedoelde… De prijs blijkt inmiddels ook al 2350 EUR te zijn (exclusief 3.50 EUR boekingskosten).

Een van de trekpleisters is een Boeing 747 die KLM gedoneerd heeft aan het Aviodrome; via een luchtbrug kun je daar in kijken. Leuk om eens te zien, en de enige betaalbare manier om eens ‘upper deck’ te gaan. Na een uurtje of 2 had ik het museum wel gezien: met een toegangsprijs van 15 EUR (exclusief eventuele films die je wil zien, die kosten dan nog extra) en 5 EUR parkeerkosten is het een duur museum. Het was aardig druk deze dag, maar vooral met mensen die nog eenmaal naar het museum wilden gaan voordat het wellicht gesloten zou worden. Die mensen kregen gelijk.

Is er toekomst voor een een dergelijk museum? Ik denk het wel: luchtvaart blijft fascineren; voor veel mensen blijft het ongrijpbaar dat zoveel kilo metaal toch in de lucht kan blijven. Ik denk echter wel dat het museum anders opgezet moet worden; nu is het eigenlijk niet meer dan een verzameling vliegtuigen bij elkaar: als bezoeker word je erg op afstand gehouden, ook al vertellen de medewerkers en vrijwilligers met passie over wat ze doen: het wordt niet echt tastbaar.

Ik hoop op een doorstart, maar dan wel met een andere aanpak dan tot nu toe.