Verfrissen en opfrissen

Regelmatig wil ik een opfris les doen met een instructeur om weer eens een aantal oefeningen te doen die je misschien niet snel zelf doet. Maar door allerlei omstandigheden kwam dat er niet van. Door het ongeval van een paar weken geleden van de collega piloten, werd ik weer op dat spoor gezet en was een afspraak snel gemaakt.

Maar eerst ging ik vandaag zelf nog vliegen; na de circuit training van vorige week weer dat gevoel van ergens naar toe vliegen. De bestemming werd Seppe (EHSE): een klein vliegveld bij Ettenleur, maar met een mooie asfaltbaan om op te landen.

Deze week was het ook wat moeilijk voorspelbaar weer, dus ‘s ochtends keek ik nog even extra naar de METAR en TAF berichten van vliegvelden om de route heen: een kleine kans op wat lichte buiten. De route was zo’n 50 nautical miles, bijna 100 kilometer met voldoende uitwijk luchthavens in de buurt mocht het weer echt snel omslaan. Dus vol vertrouwen reed ik naar het vliegveld.

Omslaan deed het weer wel, maar deze keer in positieve zin: de wolken bleven wit en de zon scheen prachtig. Met een niet al te warme temperatuur was het heerlijk vliegen en na zo’n 45 minuten en een mooie landing zette ik mijn Cessna in het parkeervak. Even afrekenen (en de manier van code invoeren van het beveiligingshek snappen), vluchtplan voor de terugvlucht indienen en ik kon even van een goede lunch genieten.

In Seppe is het blijkbaar vaak slecht weer, want het terras van het restaurant was behoorlijk klein ten opzichte van het binnendeel. Ik kon gelukkig nog een plaatsje bemachtigen. Jammer van het terras is ook dat het aan het einde van het vliegveld ligt. Dit keer stond de wind gelukkig goed, zodat je in ieder geval nog een vliegtuig op 100 voet hoogte voorbij zag komen na het opstijgen. Geen terras om terug te keren om een middagje vliegtuigen te kijken.

Na de lunch en de laatste administratieve handelingen was het tijd om weer te vertrekken. Het weer was iets meer bumpy, maar viel nog alleszins mee en na een kleine 50 minuten – een kleine omweg om mooi ‘overhead the field’ te gaan, kon de motor weer afkoelen en kon ik het verloren vocht op het terras aanvullen, ondertussen kletsend met piloten en geinteresseerde bezoekers.

Aan het einde van de dag was mijn opfrisles gepland. Na even bijpraten met mijn instructeur konden we weg, in een voor mij nieuw vliegtuig. Ook een Cessna 172, maar in deze had ik nog niet gevlogen. Een collega piloot ging mee en ook een jongetje dat al de hele middag naar de vliegtuigen had staan kijken namen we mee. Later wordt hij astronaut, dus nu kon hij alvast wennen aan hoogte…

Na take-off deden we eerst op veilige hoogte (2300 voet) een ‘engine failure after take-off’. Dus snelheid op 60 knopen, 10 graden flaps en dan klimmen. We keken wat er gebeurde als je de ‘impossible turn’ probeert te maken, en dat met diverse typen bochten. De conclusie was dat het wel mogelijk is, maar dat je echt flink wat hoogte verliest en je vooral je snelheid dondersgoed in de gaten moet houden.

Daarna was het de beurt aan slow flight, langzaam vliegen en dan het toestel onder controle houden. Dat ging vrij goed, dus vlogen we langzaam door om stalls te oefenen. Ik had even wat moeite om hem in een stall te krijgen. Onder normale vliegomstandigheden alleen maar goed…

Na een aantal stalls en een check of onze astronaut nog steeds enthousiast was, deden we nog een aantal oefeningen waarbij de G-krachten iets oplopen. Onze jonge passagier vond het geweldig!

Ter afsluiting van deze opfrisser deden we nog 2 noodlandingen. Bij de eerste noodlanding kwam ik eigenlijk te hoog uit, op het low-key point had ik nog teveel hoogte die ik er door de thermiek niet goed uitkreeg. De tweede noodlanding ging al beter en het toestel kwam netjes met een stallwarning net voor touch-down aan de grond. Aan de grond kwam er vanuit de achterbank nog een spervuur van vragen en vol trots vertelde de onze ruimte-piloot in spe aan zijn ouders de ervaringen. Hopelijk zien we hem over 10 jaar terug als clublid !

Ondanks de relatief korte totale vliegtijd van deze dag (iets meer dan 2 uur in totaal) was het een mooie dag: ‘s ochtends op het vliegveld starten, op een ander vliegveld gaan lunchen en op het einde van de dag nog een paar tips van je instructeur. Het nuttige met het aangename gecombineerd, dit soort dagen mogen er wel meer komen!